زندگی را ورق بزن
پرسه می زنم
میان همهمه ی آرام دیروز
و نگاه کوه هایی
در انتهای خیابان
گاهی
یک بار قسمت می شود
نگاهی
که به یادت بماند
از پس سال ها
و تو غرق در "چرا "های خود
به قد کوچکی همان سال ها
بمانی
گیس های بافته ی 6 سالگی ات
همین وقت ها
بیشتر یادم می اید...
می بافم..دار دنیا را
رد مصیبت هایش
روی قلبم پیداشت
هر رج، نفسم
تنگتر
دار دنیا
آویز خودش
خستگی
از بازی و بازیچگی
روی روحم پیداست
بازی این دنیا
سخت تر از روح من است
ببین خراش های دلم
پیداست
کمی که بگذرد
با این دار دنیایی
که بافته ام
خفه خواهم شد...
