دلم می گیرد از

یاد باغچه های نقلی

یاد معصومانه خندیدن کودکی

در میان کرت های سبزی

و

گلی که می چیند

از بوته های گل سرخ

و

زانوی زخمی اش 

که مادربزرگ

از خون دلش مرهم میگذارد

دلم می گیرد

وقتی قاب عکس

می شود نقش همیشه ی دیواری

وقتی انعکاسی نیست

در صدای لبخند چهره ی مهربانی

و دلم می گیرد

از این ثانیه ها

که چه زود

می شوند دقیقه و ساعت و روز

و در آخر تاریخی

در دفتر یادگاری