نوشته هایش را که می خوانم،حس می کنم پس هر کلمه یک یاد داشت دیگر دارد..انگار همه ی کلماتش لینک دارند...

مخصوصاً یک عادتی که دارد،بعضی از کلماتش را رنگی می نویسد،مثل "او" ،"تو" و حتی اسم خودش...دروغ نگفته ام اگر بگویم صدها بار روی آن کلمات

کلیک کرده ام،هر بار به این امید که این بار لینکش باز می شود..ولی خودم هم می دانم که این لینک ها برای من هیچ وقت باز نمی شود.

حسم نسبت به قرآن هم همینطور هست(البته بلا تشبیه) هر بار هر آیه ای را می خوانم دنبال یک ضمیمه ای..پی نوشتی..چیزی می گردم.انقدر از این

قرآن هایی که زیاد توضیح دارند خوشم می آید.ولی باز هم جوابگو نیست..حتی تفسیر از هر نوعش،از المیزان تا نمونه و ...کفایت نمی کند.همیشه

قرآن را که می بندم منم و یک دنیا سوال!

می دانم که پس هر کلمه اش "یک دنیا" لینک شده!

از خدا وعده گرفته ام آن دنیا برایم لینک هایش را باز کند....