زندگی را ورق بزن
کیک نقاشی
تمام قد
لبحند میزند
برای عکس یاد گاری
و من میان آن همه لبخند
با دامن لَخت قرمز بافتنی
بی غم!
ایستاده ام
چند سال بعد
"قِل قِلی" هم
در آغوش ِ من ِ 2 سال بزرگ تر
لبخند میزند هنوز
و من و گل سر سپید ماهی
برای بابا دست تکان می دهیم
و عکس ها
هر سال من را بزرگتر
قدم را بلند تر
و گذر سال ها خاطره را
غمگین تر
نشانه میروند
این وسط می مانند
شمع های فوت شده
و من
که در همه عکس ها
به این گردش بی دوام
می خندم
با دوام...
پیاده می روم اما
سواره هم بروم
باز، سال ها باید رفت
تا به روشنی صبح هایی
که با تو آغاز شوند
دستم برسد
این صبح
که از مشرق سال های بی انتظاری من
دوباره طلوع می کند
فقط برایش یک آرزو
برای فوت کردن شمع های این سال ها
باقیست
میان این همه آرزو
فقط
کاش یک بار
یک لحظه
واقعی منتظرت باشم
...
شمع ها را فوت کردم
آرزویم را بده!
پ.ن:
امسال قسمتم نشد بیایم حرمت..حالا که فکر میکنم ...می بینم روز تولدم..روز عروجت بود!با من قهر نباش بانو!
